Odporność ogniowa materiałów budowlanych. Co warto o niej wiedzieć?

Odporność ogniowa, inaczej ognioodporność, to zdolność materiałów budowlanych do spełnienia określonych wymagań w razie wystąpienia pożaru. Opisują ją różne kryteria — nośność ogniowa, szczelność ogniowa i izolacyjność ogniowa. Wszystkie te wyznaczniki określane są w minutach. Co jeszcze warto wiedzieć na temat odporności ogniowej materiałów budowlanych?

Odporność ogniowa materiałów budowlanych

Niezwykle istotnym zagadnieniem dla obiektów budowlanych jest odporność ogniowa konstrukcji lub poszczególnych elementów budynku. Ma ona szczególne znaczenie zwłaszcza pod kątem trwałości i wytrzymałości w obliczu zagrożenia pożarowego. Pojęcie to oznacza zdolność do zachowania właściwości użytkowych w czasie działania znormalizowanych warunków fizycznych odzwierciedlających przebieg pożaru. Tego rodzaju testy przeprowadzane są w warunkach laboratoryjnych i mają za zadanie jak najlepiej odwzorować okoliczności mające miejsce podczas rozprzestrzeniania się ognia.

Za miarę odporności ogniowej uznaje się dokładny czas podawany w minutach od początku badań do momentu osiągnięcia przez element poddawany próbie jednego ze stanów granicznych: nośności, szczelności, izolacyjności. Rodzaje zabezpieczeń dobierane są zależnie od rodzaju konstrukcji. Doradztwo w tym zakresie oferuje np. firma. Techrom.

Kryteria ognioodporności — nośność, szczelność i izolacyjność

Nośność ogniowa (R) oznacza zdolność elementu konstrukcji do wytrzymania oddziaływania ognia w określonych warunkach. Mowa tu o wpływie pożaru na jedną lub więcej powierzchni, przez określony czas, bez utraty właściwości nośnych. Element przestaje spełniać swoją funkcje nośną w momencie zniszczenia mechanicznego lub przekroczenia granicznych wartości przemieszczeń, lub odkształceń.

Szczelność ogniowa (E) opisuje możliwość elementu konstrukcji oddzielającego jedno pomieszczenie od drugiego do zatrzymania rozprzestrzeniania się pożaru. Pod uwagę bierze się zarówno przeniesienie ognia, jak i gorących gazów. Brany pod uwagę materiał przestaje spełniać swoją funkcję w momencie pojawienia się na jego powierzchni nienagrzewanej pęknięć lub szczelin o wartościach przekraczających wartości graniczne.

Izolacyjność ogniowa określa zdolność elementu konstrukcji do wytrzymania oddziaływania ognia tylko z jednej strony. Ważne, aby nie nastąpiło przeniesienie ognia w wyniku znaczącego przepływu ciepła ze strony nagrzewanej na stronę nienagrzewaną. Przenoszenie musi być ograniczone do tego stopnia, by żaden materiał w pobliżu nie zapalił się.